Με ποιήματα ξεκινά και η φετινή χρονιά στο μάθημα της λογοτεχνίας με αφορμή το ποίημα "Θαλασσινά Τραγούδια" του Γεώργιου Δροσίνη! Ας μας ταξιδέψουν...
Ήλιε μου της Λυδίας
Ο ήλιος είναι λαμπερός
καθώς τη γη φωτίζει
και κάθε μέρα ο άνθρωπος
μ΄ αυτόν η μέρα αρχίζει.
Η θάλασσα καθρέπτης του
ολόχρυσες τις ακτίνες του προβάλει
στο φεγγάρι δίνει τη θέση του
κι όταν ξανά θα βγει
θα ΄ναι μια μέρα άλλη.
Η φύση της Αριάδνης
Όμορφα τα πράσινα
τα κόκκινα, τα κίτρινα,
τα χρώματα πολλά
σε μία αγκαλιά.
Αλλάζει κι ομορφαίνει
η φύση όταν την ψάχνεις
εκπλήξεις είναι γεμάτη
η φύση όταν τη μάθεις.
Πάντα έχει να σε δώσει
αρώματα μ΄ απλοχεριά
ζώα, δέντρα κι άλλα πολλά
μονοπάτια να χαράξεις μοναδικά!
Θάλασσα της Σταματίνας΄
Σαν τη θάλασσα κοιτώ
μέσα της θέλω να μπω.
Να χορεύω μες τα κύματα
με ωραία συναισθήματα.
Πόσο θα ΄θελα να ζω
μέσα στο νερό
σαν το ψάρι στο βυθό
να τριγυρνώ.
Να με φυσάει ο βοριάς
και να με σπρώχνει μονομιάς.
Να έχω φίλο ένα χταπόδι
και να κάνω κόλλα πέντε
με κάθε του πόδι.
Να πηγαίνω σχολείο σ΄ έναν βράχο
και να χω δάσκαλο έναν γαύρο!
